Dilara Yalçın Okur

Cesur gibi küçük bir çocukken evcilik oynamayı çok severdim. Oyun oynarken en çok konuşan, ilgi çekmek isteyen hep ben olurdum. Ailemden gördüğüm ilgiyi dışarıda da görmek isterdim.

Bir gün annemle tiyatroya gittik, o gün oyuncu olmaya karar verdim. Tam istediğim gibiydi, herkes beni izleyecek, sevecekti. Zaman geçti, bir kardeşim oldu. Onu kıskanacağımı düşünen ailem çok şaşırdı, çünkü en çok kardeşimi sevdim. Zaman geçti, büyüdüm, tiyatro bölümünü bitirip oyuncu oldum. Seneler geçti, biraz daha büyüdüm. Büyüdükçe öğrendim, sakinleştim. Masalları hep çok sevdim. Naçizane küçük bir peri masalı bu...

Yazarın ayrıntılı özgeçmişine buradan ulaşabilirsiniz: http://www.oyuncudukkani.com/kadin-oyuncular/62-dilara-yalcin